Jednym z najczęściej wymienianych przedstawicieli pop-artu czyli sztuki popularnej, jest Andy Warhol. Przeszedł on do historii dzięki swoim barwnym dziełom, a także tym nawiązującym do codzienności. Warhol udowodnił, że ma wielki talent, bo z rzeczy błahych potrafi wyczarować dzieła sztuki znane na całym świecie. Pop-art wyłonił się po II wojnie światowej z nurtu abstrakcyjnego. Ten prąd w sztuce zaczął się prężnie rozwijać bazując na konsumpcjonizmie, materializmie i ciekawych zestawieniach. Na pop-art duży wpływ miał również surrealizm, przedstawianie w krzywym zwierciadle pewnych przedmiotów, postaci.
Bazował on też na reklamie czy komiksach. Nagle zaczęto przenosić je na płótno, jak i inne wizje ówczesnego mieszczańskiego świata. Pop-art był odpowiedzią na to, co oferowała kultura masowa. Z czasem z obrazów przedostał się on do rzeczywistości, bo twórcy zaczęli wykonywać również rozmaite instalacje i aranżacje przestrzenne. Jednym z najsłynniejszych twórców pop-artu był właśnie Andy Warhol. Nie ma chyba na świecie osoby, która nie kojarzyłaby jego obrazu z puszką zupy Campbell's albo kolorowego portretu Marylin Monroe. Powstawał on przez kilkanaście lat, najpierw twórca zwrócił uwagę na same usta aktorki. Później korzystał z kadrów filmu „Niagara” i poddał obraz serigrafii, czyli powieleniu, tworząc kolejne jej oblicza, w różnych, jaskrawych kolorach.
Jego fascynacja Marylin rozpoczęła się tuż po samobójstwie aktorki. Następnie w tej samej technice powstały obrazy Elvisa Presleya czy Brigitte Bardot. Andy Warhol stworzył również liczne autoportrety. Nawiązywały do jego fascynacji kolorami, ale też wskazywały na silna osobowość artysty. Muzeum Andy-ego Warhola znajduje się na Słowacji, czyli w rodzinnym kraju artysty. Chociaż sam on nigdy nie był w rodzinnym kraju, lecz wychował się w Ameryce i z nią jest głównie kojarzony, jego dzieła zgromadzono właśnie w Medzilaborcach, małej miejscowości niedaleko wsi, z której pochodzili jego rodzice, zmuszeni do emigracji. Warto je odwiedzić, by jeszcze lepiej poznać twórczość malarza, móc podziwiać jego dzieła oraz odnaleźć w nich to, co najbardziej interesujące w pop-arcie- abstrakcję i tkwiące w niej piękno z pogranicza kiczu i sztuki.
